Mijn naam staat nog niet op de bel, maar nu staat hij op de buurtblog, da’s minstens zo goed. Ik ben Els van nummer dertien. Ik woon hier nog niet lang, maar wel heel graag.
Ik ben enorm gecharmeerd door de buren en het feit dat er van alles te doen is.
Hier en daar organiseer ik al een beetje mee. Maar beperkt, hè! Er wordt van mij vooral verwacht dat ik rabarbertaart maak op de burendag. 😄
Maar ik zal beginnen bij het begin: hoe ik hier terecht ben gekomen. Ik heb lang in Leuven centrum gewoond toen de kinderen jong waren. Een jaar of tien geleden zijn we van het centrum naar Wijgmaal getrokken en zo ontdekte ik deze kant van Leuven. Nu Hanne, Sander, Dries en Stien het huis uit en met hun eigen dingen bezig zijn, werd het huis te groot en zo kom ik hier. Dit is perfect voor mij. Tof huis, leuke tuin, dicht bij mijn werk en die prachtige vijvers, he. Oh, zo fantastisch! Om een frisse neus te halen zijn die ideaal. Nóg idealer zou zijn als de sportschuur dans of yoga zou geven. De instructrice van mijn yogales emigreert naar India en da’s toch net wat te ver.
De pendel naar het werk daarentegen, die is goed te doen. Ik werk bij de Vlaamse Landmaatschappij. In ‘t kort is dat een organisatie van de Vlaamse Overheid die zich bezighoudt met de inrichting van de open ruimte. We doen bijvoorbeeld een project om beken en riviertjes die ingebuisd zijn of waar fabrieken op staan, weer open te maken, er wandelpaden langs te leggen en nieuwe natuur te creëren, zodat alles weer een harmonieus geheel wordt. Een verhaal van ontwikkeling en innovatie dus. En dat vind ik enorm boeiend.
Daarom ben ik tien jaar geleden ook interne coach geworden. Collega’s coachen in hun persoonlijke ontwikkeling en zoeken naar innovatie in hun eigen leven. Ik kijk dan met een frisse blik naar de systemen, samenwerkingen en invloeden, probeer ze te begrijpen om zo oplossingen te zoeken.
Over systemen gesproken, nu net heb ik een opleiding aangevraagd rond bodemzorg. In een nieuw project willen we aandacht voor de bodem als een levend systeem. We moeten daar beter voor beginnen te zorgen. Altijd maar opnieuw bemesten en kapotsproeien, dat put de bodem uit en het bodemleven gaat eraan. In mijn eigen tuin probeer ik ook voor de bodem te zorgen en mijn groenten ga ik oogsten bij de Wakkere Akker. Die zorgen enorm goed voor hun bodem en hun groentjes, volgens mij is dat echt de landbouw van de toekomst. En die smaak! Jongens toch, zó lekker!
Naast het bodemleven is mijn eigen leven ook belangrijk natuurlijk. Ik dans graag en doe aan yoga. Van nature ben ik nogal stram en dat helpt echt. Ik wandel trouwens ook graag, maar vind niet altijd de tijd. Er moet ook zo veel gebeuren ‘s avonds en in het weekend! Mijn huis opruimen en poetsen, maar ook familie, vrienden, feestjes, … en mijn kinderen komen dikwijls langs.
Ik probeer ze maandelijks toch echt allemaal samen rond de tafel te krijgen hier, al is dat niet altijd evident. Dries is nu enkele maanden aan het rondreizen – hij zit momenteel in Mexico – en mijn jongste, Stien, gaat binnenkort voor drie maanden op internationale stage naar de Filipijnen. Als je me trouwens met een hele hoop was ziet sleuren: die is dus van haar hé, …
Enfin, als de kinderen alle vier hier geraken, is het full house. Dan ben ik een hele dag bezig met winkelen, koken en bakken. Enorm gezellig, ze vinden dat plezant en zijn altijd blij met wat ik op tafel tover. En voor mij is dat natuurlijk ook echt fijn, ik bak en kook super graag.
Rabarbertaart voor de burendag dus! Tot dan!
Samen Sterk 